Wat ass d’Sënn?

Gott ass Helleg an huet d’Welt erschaf. D'Bibel presentéiert den Ufank vun der mënschlecher Geschicht als Fakt, net als iergend eng poetesch Fantasie Et ginn 3 Aarte vu Sënnen déi Gottes Gesetz definéiert:

• Doten
• Astellungen
• Natur

Niewent ville Beschreiwunge wat Sënn bedeit steet am 1. Bréif vum Jean 3,4 am neien Testament: “Sënn ass Gesetzlosegkeet" (BFL). Aner Termen sinn Gottlosegkeet, Ignoranz, Schold, Hypokrisie oder Onrengheet.

Konsequenzen vun der Sënn

Am éischte Buch vu Moses léiere mir datt den éischte Mënsch Adam an seng Fra Eva Gottes Gesetz gebrach hunn : "net vun der Fruucht vum Bam vun der Erkenntnis iwwer dat Gutt a dat Béist z’iessen". Well den Adam dëst awer net respektéiert huet huet hie missen d’Konsequenze vu senger Sënn droen. (cf. 1. Moses 2:16-17 an 1. Moses 3)

• Den Adam, d’Eva an hir Nokomme géifen all iergendwann s stierwen;
• Den Adam, d’Eva an hir Nokomme géifen all mat enger geeschtlecher Trennung vu Gott gebuer ginn;
• D’Schlaang wäert ënnert dem Tallong vun engem Nokomme vun der Fra zerquëtscht ginn;
• D’Fra géif méi Péng an de Wéie kréien;
• Den Adam, d’Eva an hier Nokomme géifen alleguer Konflikter an hire Bezéiungen erliewen;
• De Mann wäert erausfannen, datt d’Natur géint e schafft wann hie sech dru gëtt fir sech z’ernären;
• Wann de Problem vun der Sënn net geléist gëtt, dann däerfe mir ni an d’helleg Géigewaart vu Gott a mir erliewe fir ëmmer d’gerecht Strof vun der Sënn.

Gott gehéiert alles an hien huet d’Gesetzer geschaf. Aus deem Grond si mir Mënsche responsabel déi Gesetzer anzehalen. D'Sënn ass wann ee verseet entweder duerch Dot, Astellung, oder Natur sech u Gott seng moralesch Gesetzer ze halen.

Wien ass e Sënner?

D’Bibel seet aus datt all Mënsch e Sënner ass an datt keen sech ka viru Gott rechtfäerdegen. Jiddereen wäert fir seng Gedanken, Wierder an Doten viru Gott Riicht stoen mussen. Am Bréif un déi Réimesch Gemeinschaft gëtt op dat Aalt Testament verwisen an do steet am Kapitel 3,9-18 (BFL)

“... Mir hunn nämlech d’Uklo schonns erhuewen, datt d’Judden an och d’Griichen alleguer ënnert der Sënn stinn, esou wéi geschriwwe steet:

„Et gëtt keen, dee gerecht ass, emol net een eenzegen. Et gëtt keen, dee versteet. Et gëtt keen, dee Gott sicht. Alleguer hu sech ewechgedréit, alleguer zesummen daache se näischt. Et gëtt keen, dee Guddes deet, mol net een eenzegen. (Psalmen 14,1-3)"

„Hir Strass ass en oppent Graf. Hir Zonge gebrauche si, fir ze bedréien.“ (Psalmen 5,10)

„Schlaangegëft ass op hire Lëpsen.“ (Psalmen 140,4)

„Hire Mond ass voller Fluch a Verbatterung.“ (Psalmen 10,7)

„Hir Féiss tommele sech, fir ëmzebréngen.“ (Spréch 1,16)

„Zerstéierung a Misär sinn op hire Weeër; de Wee vum Fridde kenne si net.“ (Yesaia 59,7-8)

„Si hunn och kee Respekt vu Gott virun Aen.“ (Psalmen 36,2)”

Schëlleg an hëlleflos

Well mir vun eiser Natur aus sënnegen, hu mir zwee Problemer, déi mir net iwwerwältege kënnen a Bezuch zu eiser Positioun viru Gott.

Mir sënnegen ëmmer géint ee klore, perfekte Moossstaf. Eis Sënn ass eng Rebellioun géint Gott an eng Iwwertriedung vun senge Moossstief. Eis Sënn ka vill Formen unhuelen, munch manner offensichtlech béis an eisem Denke wéi anerer. Mir sinn all fir eis sënneg Dote verantwortlech.

Stellt iech fir dir hutt dës Positioun op ärer Bank...

• Eng Schold – mir hu géint hie gesënnegt an dat mécht, datt mir Feinde vu Gott sinn.
• Aarmut – mir hunn näischt Guddes an eis, dat ons wierdeg ka maache fir mat him zesummen ze liewen.

Et ass eng Schold, déi mir net zeréck bezuele kënnen. An eisen Aarmut ass esou grouss, dat mir déi Schold net duerch schwéier schaffen ofbezuele kënnen. D'Bibel schwätzt vun engem Scholdschäin: “Hien huet d Scholdschäin géint eis geläscht, deem seng Fuerderunge géint eis waren..." (Kolosser 2,14 BFL)

Wéi kann een hellege Gott, deen d’Sënn onendlech haasst, hëlleflosen a schëllege Sënner verzeien? Wéi kann hien d’Sënner, ouni säin hellege Standard z’annuléieren, retten?” D’Änwerte fanne mer a Jesus Christus.